Ammaayi അമ്മായി.. മോള് ..പിന്നെ മോളുടെ മോള് ..കളിയുടെ പൊടിപൂരം! – Part -8

ഞങ്ങൾക്കൊരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഇല്ല, പിന്നെ ചേട്ടന് ഇവിടത്തെ രീതികൾ എല്ലാം തൃപ്തിയാകുമോന്നാ ഞങ്ങൾക്ക് പേടിയുള്ളൂ. ലക്ഷ്മിചേച്ചി ആ പറഞ്ഞതിൽ ഒരു ദ്വയാർത്ഥമില്ലേ എന്ന് എനിയ്ക്ക് തോന്നാതിരുന്നില്ല.

അയ്യോ ചേട്ടാന്നൊന്നും വിളിക്കല്ലേ ചേച്ചീ.. അശോകിനേക്കാളും ഇളയതാ ഞാൻ. ചേച്ചി അതൊരു ബുഹുമാനാർത്ഥത്തിലാണു വിളിച്ചതെന്ന് എനിയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും.. പിന്നെ ഇവിടന്ന് കിട്ടിയ ആതിഥ്യമെല്ലാം എനിയ്ക്ക് ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായാണ്. ഇതുപോലൊരു കുടുംബത്തിൽ വന്നു പിറന്നില്ലല്ലോ എന്നാണ് എന്‍റെ ദുഖം. അശോക് ഭാഗ്യവാനാണ്, എനിയ്ക്കവനോട് അസൂയ തോന്നുന്നു. പൊതുവായിട്ടെന്ന മട്ടിൽ ഞാൻ വെച്ച് കാച്ചി.

മോനിനി ഈ കുടുംബത്തിലെ ഒരംഗമാണെന്ന് കരുതിക്കോളൂ കുട്ടീ. ഞങ്ങളെ ഇത്രയ്ക്കങ്ങ് ഇഷ്ടാവൂന്ന് കരുതീല്യാട്ടോ… അമ്മായി സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.
ഞാനെന്നാൽ കാറിനടുത്ത് പോയി നോക്കട്ടെ, കൈകഴുകാനെണീറ്റ് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
അധികം വെയിലത്ത് നിക്കണ്ടാട്ടോ. ആ പണിക്കാരൻ വന്നുനോക്കിക്കോളും…
ശരി അമ്മായീ…

അമ്മായി പറഞ്ഞപോലെ പുറത്ത് നല്ല വെയിലായിരുന്നു. എയർകണ്ടീഷനിലിരുന്ന് നാട്ടിലെത്തുമ്പോഴുള്ള ചൂടും ഹ്യുമിഡിറ്റിയും സഹിക്കാൻ ചില്ലറ പാടൊന്നുമല്ല. ഒരഞ്ച് മിനിറ്റ് വെളിയിൽ നിന്നപ്പോഴേയ്ക്കും വിയർത്തുകുളിച്ചു. വേഗം വീട്ടിലേയ്ക്ക് തന്നെ മടങ്ങി. അമ്മായിയുടെ, മരത്തിൽ പണിത് ഓടുമേഞ്ഞ പഴയവീട്ടിനകത്ത് ഒരു കുളിർമ്മയുണ്ട്.

വിയർത്തൊലിച്ച് വരുന്ന എന്നെക്കണ്ട് അമ്മായി തന്‍റെ മാറിൽക്കിടന്ന തോർത്തെടുത്ത് തലയും മുഖവുമെല്ലാം തുടച്ചുതന്നു, ഒരമ്മയുടെ വാത്സല്യത്തോടെ.
മോൻ മുകളിൽ പോയിരുന്നോളൂ ഞാൻ സംഭാരം കൊടുത്തയക്കാം.
ഏതായാലും അവസരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടേണ്ടന്ന് കരുതി ഞാൻ വേഗം മുകളിൽ പോയി തയ്യാറെടുത്ത് കിടന്നു.

അമ്മായി ആരെയാണാവോ സംഭാരം കൊടുത്തു വിടുന്നത്. ലക്ഷ്മിചേച്ചിയുടെ മുഖഭാവം കാണുമ്പോൾ കീഴടങ്ങിത്തരാനുള്ള ആഗ്രഹം കാണുന്നുണ്ട്. അതോ ഇനി ആശാലതയെത്തന്നെ വിഷുക്കണി കാണിക്കാൻ വിടുമോ…?
ഏയ് അത് എന്‍റെ അതിമോഹമാണ്. പതിനാറ് പരുവത്തിൽ വിവാഹം പ്രതീക്ഷിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന കന്യകയെ അങ്ങിനെ ഒരു പവന് വേണ്ടിയൊന്നും അമ്മായി കാഴ്ചവെക്കില്ല.

അമ്മായി.. മോള് ..പിന്നെ മോളുടെ മോള് Ammaayi – അടുത്ത പേജിൽ തുടരുന്നു.