ആടിയും പാടിയും സമയം കടന്നു പോയി. പതിയെ പതിയെ ബഹളം നിലച്ചു വന്നു. ചെറിയൊരു മയക്കത്തിലേക്കുള്ള പോക്കാണ് എല്ലാവരും. മണാലിയിൽ എത്താൻ ഇനിയും മണിക്കൂറുകൾ എടുക്കും. ആ വലിയ ബസിലെ പല ഭാഗത്തായി ഓരോരുത്തരും സെറ്റിൽ ആയി. ശിവ ഒരു സൈഡ് സീറ്റിൽ. മാഡവും മകളും മുന്നിൽ. അനികേതും ഡോറിറ്റയും ഒരുമിച്ചാണ്. ബോയ്സ് എല്ലാവരും മദ്യപിച്ച് ലക്കുകെട്ട് കിടക്കുകയാണ്. ഞാൻ സീറ്റിൽ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നു. പതുക്കെ ഉറക്കം കണ്ണുകളെ മാടി വിളിച്ചു. പെട്ടെന്നാണ് മൊബൈൽ ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു. ഒരു ടെക്റ്റ് മെസേജ് ആയിരുന്നു.
Hi Arjun
R u sleeping ??
if not, come to back seat.
I’ m getting bored
Madhuri.
എന്റെ നെഞ്ചൊന്നു പിടച്ചു. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്നൊരു പിടുത്തവും കിട്ടിയില്ല. സീറ്റിൽ തന്നെ ഇരുന്നു പിറകോട്ടു നോക്കി. ബസിൽ ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്തിരുന്നതിനാൽ എനിക്ക് അവൾ ഇരുന്ന സീറ്റ് കാണാൻ പറ്റിയില്ല. ഞാൻ ഫോണെടുത്തു റിപ്ലൈ അയച്ചു .
” What happened ??
I cant spot you from here “
അതിനു റിപ്ലൈ ഉടൻ തന്നെ വന്നു.
” Come to seat number 54 “
പിന്നെ രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിക്കാൻ നിന്നില്ല. ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു പിന്നീലേക്ക് നടന്നു. മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ കുറച്ചു കഷ്ടപ്പെട്ടെങ്കിലും അവളിരിക്കുന്ന സീറ്റ് ഞാൻ കണ്ടുപിടിച്ചു. ബസിലെ സെക്കന്റ് ലാസ്റ്റ് സീറ്റ്. അതിനു പിറകിൽ ആരുമില്ല. സൈഡിലെ സീറ്റും കാലിയാണ്. അവളെന്നെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. രണ്ടും കൽപിച്ചു തന്നെയുള്ള ഇരിപ്പാണ്. ഒരു അയഞ്ഞ ടോപ്പ് ആണു ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഷാൾ ധരിച്ചിരുന്നതിനാൽ മുലകൾ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. മുടി നന്നായി കെട്ടി ഒതുക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഇരുട്ടിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും വ്യക്തമല്ല.
സെമി സ്ലീപ്പർ ബസ് ആയതിനാൽ എല്ലാത്തിനും സൗകര്യമുണ്ട്. സീറ്റിൽ അവളെ മുട്ടിയുരുമ്മി ഇരുന്നെങ്കിലും എന്തു പറയണമെന്ന് ഒരെത്തും പിടിയും ഇല്ല. കുറച്ചു നേരം രണ്ടു പേരും മൗനമായിരുന്നു. ബസിന്റെ ഇരമ്പലല്ലാതെ മറ്റൊരു ശബ്ദം അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു. ഞാൻ തന്നെയാണ് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയത്.
“ഉറക്കം വരുന്നില്ലേ “? ( ഹിന്ദിയിൽ )
” ഇല്ല…. “
